Τουλίπες
της λύπης που λείπεις
Σαν
άσπρα σεντόνια μιας νύφης
Που
στρώνει του γάμου κρεββάτι
Κι
ας ξέρει πως είναι αυταπάτη.
Τουλίπες
της λήθης πως λείπεις
Ανίσχυρο
φάρμακο εναντίον της φρίκης
Να
γεράσεις απότομα και να πρέπει να φύγεις
Ενώ
η καρδιά ζητούσε να μείνεις.
Τουλίπες
της μνήμης πως λείπεις
Ο
πρίγκηπάς σου σε ψάχνει μονίμως ξενύχτης
Κι
όταν μια μέρα ποτίσει με αίμα το χώμα
↧