Ανακοίνωση σε Ημερίδα του ΤΕΙ – Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014
Tης Κατερίνας Δεμέτη
Πρωτοπρεσβύτερε π. Παναγιώτη Καποδίστρια, εκπρόσωπε του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζακύνθου, κ. Αντιπεριφερειάρχα, κ. Εκπρόσωπε του Βουλευτή, κ. Εκπρόσωπε του Δήμου, Προϊσταμένη του Τμήματος Προστασίας και Συντήρησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητά παιδιά,
Ο επιθετικός προσδιορισμός είναι γνωστό ότι περιγράφει, εξειδικεύει και χαρακτηρίζει συνήθως το ουσιαστικό που προσδιορίζει. Ωστόσο ένας γενικός επιθετικός προσδιορισμός μπορεί πολλές φορές να διευρύνει την έννοια του ουσιαστικού, να την ενισχύσει ποιοτικά και τελικά να την οδηγήσει σε μια ερμηνεία που ακόμα και ποσοτικά μπορεί να προσμετρηθεί, αν θελήσουμε να μιλήσουμε με δείκτες, όρο απόλυτα αποδεχτό στην τεχνοκρατική εποχή που ζούμε.
Δυστυχώς όμως οι δείκτες φαίνεται ότι μας περιγελούν γιατί φανερώνονται αντιστρόφως ανάλογοι της πραγματικότητας. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη: διαβάζουμε σε δημοσιεύματα του αθηναϊκού και τοπικού τύπου ότι η αύξηση του τουρισμού του νησιού μας θα αγγίξει για φέτος διψήφια νούμερα.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Συνδυάζεται με την πραγματική ανάπτυξη του βιοτικού μας επιπέδου ή φορείς με ιστορία δεκαετιών συρρικνώνονται και κινδυνεύουν να κλείσουν, με τραγικές συνέπειες για την φήμη του νησιού μας σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο;
Το ότι η Κυριακάτικη εφ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 23ης Μαρτίου 2014, αφιερώνει ξεχωριστό τόμο στο Διον. Σολωμό, και ευχαριστεί το Μουσείο Σολωμού για την άδεια χρήσης του φωτογραφικού του αρχείου, δεν σημαίνει ότι το Μουσείο δεν κινδυνεύει με αναστολή της λειτουργίας του, αφού ακόμα δεν έχει χρηματοδοτηθεί για φέτος από κανέναν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα και η μοναδική πηγή εσόδων του, τα εισιτήρια, τα τελευταία χρόνια βαίνουν, όπως θα δείτε παρακάτω συνεχώς μειούμενα.
Σε θεωρητικό επίπεδο το ότι ο Πoλιτιστικός Τουρισμός αποτελεί εφαλτήριο για την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας, είναι μία θέση, που ιστορικά τουλάχιστον έχει τεκμηριωθεί, αφού η υπογραφή το 1976 στις Βρυξέλλες της «Χάρτας του Πολιτιστικού Τουρισμού»,από τη Διεθνή Οργάνωση Μνημείων και Τόπων (International Cultural Tourism Charter: ICOMOS), φανερώνει ότι η σχέση και η δυναμική που συνδέει Πολιτισμό και Τουρισμόείναι τόσο στενή, που γεννήθηκε η ανάγκη και παγκόσμια να διατυπωθεί ένα κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις τους.
Έτσι, το θέμα που καλούμαστε εμείς ν’ απαντήσουμε, δεν είναι εάν ο Πoλιτιστικός Τουρισμός ευνοεί την ανάπτυξη του νησιού μας, (αυτό προβάλλει σαν αυταπόδεικτο μαθηματικό αξίωμα), αλλά το αν εμείς το έχουμε αντιληφθεί και είμαστε σαν κοινωνία πολιτών έτοιμοι να απαντήσουμε στο ερώτημα για το είδος του Τουρισμού που θέλουμε.
Εάν συμφωνήσουμε ότι είμαστε εγκλωβισμένοι στον Τουρισμό των allinclusiveπακέτων, υποταγμένοι στα μνημόνια των touroperators, υποδεχόμενοι μόνο τους τουρίστες με τα βραχιολάκια, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η συζήτηση για τον Πολιτιστικό Τουρισμό πρέπει να κλείσει άμεσα.
Γιατί τι νόημα πραγματικά έχει η αναγνώριση της δυναμικής του φαινομένου από τη Διεθνή Oργάνωση για την Προστασία Μνημείων και Τόπων (το γνωστό ICOMOS), η οποία συμπεριέλαβε το 1999 στις ειδικές επιτροπές της, τη «Διεθνή Επιτροπή Πολιτιστικού Τουρισμού»; Αντικείμενο μάλιστα της επιτροπής είναι η προάσπιση της πολιτιστικής κληρονομιάς, παγκόσμιας, εθνικής ή τοπικής, στις περιπτώσεις εμπλοκής της με τον τουρισμό. Στην επιτροπή αυτή, ανατέθηκε η αναθεώρηση της Χάρτας του 1976 και η Νέα Χάρτα διατυπώθηκε σε τρεις γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και επικυρώθηκε στη Γενική Συνέλευση του ICOMOS στο Μεξικό το 1999.
Για να τελειώσουμε όμως μια και καλή με τους ορισμούς, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα είδος τουρισμούως πολιτιστικό,όταν η συμμετοχή σε πολιτιστικές και εκπαιδευτικές εμπειρίες ή εμπειρίες που αναφέρονται στην πολιτιστική κληρονομιά, αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα του ταξιδιού.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού (WTO) θεωρεί πως Πολιτιστικός Τουρισμός είναι το ταξίδι που γίνεται με κίνητρο βασικά πολιτιστικό – περιλαμβάνοντας εκπαιδευτικές περιηγήσεις, θεατρικές παραστάσεις, φεστιβάλ, προσκυνήματα, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία, καθώς και τη μελέτη του φυσικού περιβάλλοντος, του λαϊκού πολιτισμού και της τέχνης.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πολιτιστικό τουρισμό έχουμε όταν, ο επισκέπτης θέλει να κατανοήσει και να εκτιμήσει το βασικό χαρακτήρα ενός τόπου και τον πολιτισμό του ως σύνολο, περιλαμβάνοντας:
-την ιστορία και την αρχαιολογία
-το λαό και τον τρόπο ζωής του
-την πολιτιστική εξέλιξη
-τις τέχνες και την αρχιτεκτονική
-το φαγητό, το κρασί και την τοπική παραγωγή
-την κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή
-τη μορφολογία της περιοχής
-τα διάφορα φεστιβάλ και εκδηλώσεις
Πολιτιστικός τουρίσταςείναι αυτός που θέλει πραγματικά να καταλάβει έναν τόπο, που θέλει να νιώσει την ιστορία του. Είναι αυτός που θέλει να αισθανθεί ότι ζει μέσα σε έναν άλλο πολιτισμό, που θέλει την εμπειρία μιας πολιτιστικής «περιπέτειας». Είναι αυτός που θέλει να συγκρίνει το σήμερα με το χθες, να κατανοήσει τους λόγους των αλλαγών και της εξέλιξης.
Ηαναθεωρημένη «Χάρτα του Πολιτιστικού Τουρισμού», που προαναφέραμε,που στοχεύει στον περιορισμό των κινδύνων και την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων του τουρισμού στην κληρονομιά και στα πολιτιστικά αγαθά, αυτό ακριβώς το προφίλ του τουρίστα υποδεικνύει, αφού με τις έξι αρχές της υπογραμμίζει:
1. Την επίτευξη δυνατότητας για προσπέλαση και κατανόηση της σημασίας του τόπου,
2. Την επίτευξη μιας βιώσιμης σχέσης μεταξύ των εν δυνάμει αντιτιθέμενων αξιών του τουρισμού και της πολιτιστικής κληρονομιάς,
3. Τη διασφάλιση μιας εποικοδομητικής εμπειρίας για τον επισκέπτη,
4. Την εμπλοκή της κοινότητας που φιλοξενεί (στις διαδικασίες της διατήρησης των πολιτιστικών αγαθών του τόπου της και της τουριστικής πρακτικής σ'αυτόν),
5. Τα οφέλη για την κοινότητα που φιλοξενεί και τέλος
6. Τη χρήση των μέσων προβολής για την ανάδειξη της κληρονομιάς.
Ένας ακόμα στόχος της είναι να εξισορροπήσει τις αντικρουόμενες προθέσεις ή τις αντιπαραθέσεις των παραγόντων του τουρισμού και των συντελεστών της προστασίας της κληρονομιάς. Εκφράζει, εντέλει, μια πρόθεση διαχείρισης καλής πρακτικήςκαι επιχειρεί να υπαγορεύσει στους τουριστικούς παράγοντες και τους επισκέπτες έναν «κώδικα συμπεριφοράς»απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου που προσελκύει το τουριστικό ενδιαφέρον.
Εάν θελήσουμε να διερευνήσουμε το πώς οι αρχές αυτές εφαρμόζονται στο νησί μας, στο οποίο τα ήθη και έθιμα, οι λαϊκές τέχνες, οι παραδόσεις, τα μοναδικά έργα τέχνης, τα παραδοσιακά στοιχεία τοπικής αρχιτεκτονικής, η λαϊκή μουσική, αποτελούν κομμάτια ενός σπουδαίου πολιτισμικού μωσαϊκού και κατ’ επέκταση αποτελούν σπουδαία πηγή τουρισμού, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα.
Το ένα πρόβλημα αφορά στην έλλειψη υποδομών.
Ένα παράδειγμα:Στην τοπική εφημερίδα ΕΡΜΗΣ, στο φύλλο της 25ης-5-2010, ο τότε Υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ναυτιλίας, Μάρκος Μπόλαρης, που επισκέφτηκε το νησί μας, με αφορμή τον επίσημο εορτασμό της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα, βλέποντας το κρουαζιερόπλοιο που έφευγε, ένα χρονίζων πρόβλημα για το νησί, είπε:
«Η υπόθεση του τουρισμού είναι και πρέπει να είναι αιχμή για την ελληνική οικονομία και η πρόκληση για τον ελληνικό τουρισμό, είναι η πρόκληση της ποιότητας που σέβεται τον τόπο, την ιδιαιτερότητα, την γεωμορφολογία του και δεν αλλοιώνει αυτό που διατηρήθηκε ανά τους αιώνες. Αν μπούμε σε αυτή τη λογική, μπορούμε να ελπίζουμε πως θα έχουμε την καλύτερη δυνατή ποιότητα του τουρισμού στον κόσμο! Η Ελλάδα με τα πανέμορφα νησιά αποτελεί μια πρόκληση. Για την πρόκληση αυτή όμως θα πρέπει να έχουμε και τις υποδομές.Πρέπει να υπάρχει ένα δίκτυο μαρίνας στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, προκειμένου να προσελκύσουμε το θαλάσσιο τουρισμό, που είναι ακριβός τουρισμός για να στηριχθεί η οικονομία. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξουν υποδομές προσέλκυσης και ελλιμενισμού των κρουαζιεροπλοίων.Η πρόκληση για τον ελλιμενισμό αυτό στη Ζάκυνθο είναι γνωστή, την ξέρω από χρόνια, μέσα από τις ατελέσφορες προσπάθειες που υπήρχαν, αλλά και τις εκκρεμότητες τις σημερινές …Στο τέλος αδικούνταν και οι τουρίστες που βρίσκονταν πάνω στο πλοίο, αλλά και η τοπική οικονομία του νησιού. Η κατασκευή προβλήτας είναι μια πρόκληση στην οποία πρέπει να απαντήσουμε μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή».
Έτος 2014, Κυρίες και Κύριοι: η προβλήτα της Ζακύνθου είναι ένα θέμα που πονάει, καθώς βρίσκεται ακόμα στα χαρτιά και εμείς βλέπουμε τα κρουαζιερόπλοια να μας χαιρετούν από μακριά.
Το άλλο πρόβλημα αφορά στο είδος του τουρισμού που καλλιεργείται τα τελευταία χρόνια. Γιατί αν τα νούμερα ανθούν στις αεροπορικές εταιρείες και στις κλίνες των ξενοδοχείων, δεν συμβαίνει το ίδιο και στα Μουσεία μας.
Και ας πάρουμε την περίπτωση του Μουσείου Σολωμού (θέμα της σημερινής μας εισήγησης), η κίνηση των επισκεπτών του οποίου τα τελευταία πέντε χρόνια διαμορφώνεται ως εξής:
· Κατά το έτος 2009 επισκέφθηκαν το Μουσείο 7.304 επισκέπτες πλήρους εισιτηρίου (4€) και 6.180 επισκέπτες μειωμένου εισιτηρίου (2€).
· Κατά το έτος 2010, 4.991 επισκέπτες πλήρους εισιτηρίου και 4.569 επισκέπτες μειωμένου εισιτηρίου.
· Κατά το έτος 2011, 4.393 επισκέπτες αντιστοίχως ισόποσοι.
· Κατά το έτος 2012, 3.235 επισκέπτες πλήρους εισιτηρίου και 3.137 επισκέπτες μειωμένου εισιτηρίου.
· Κατά το έτος 2013 επισκέφθηκαν το Μουσείο 3.309 επισκέπτες πλήρους εισιτηρίου και 2.907 επισκέπτες μειωμένου εισιτηρίου.
Επίσης το Μουσείο επισκέφτηκαν και πολλά σχολεία, σε ομαδική επίσκεψη, χωρίς αντίτιμο εισόδου, καθώς από την ίδρυση του Μουσείου, η είσοδος των μαθητών στους χώρους του είναι ελεύθερη.
Αντιλαμβανόμαστε, Κυρίες και Κύριοι, ότι το πρόβλημα που ανακύπτει είναι σύνθετο.
Όταν λοιπόν μιλάμε για «το είδος του Πoλιτιστικού Τουρισμού που παράγουμε σήμερα», είναι αυτονόητο, ότι πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας πολλές πραγματικότητες:
· από το γεωγραφικό χώρο στον οποίο ζούμε,
· τα κοινωνικά σχήματα που μας δεσμεύουν και κατευθύνουν τη ζωή μας,
· τις πολιτικές αποφάσεις που υλοποιούνται ή μένουν στο συρτάρι,
· μέχρι τις ηθικές επιταγές, στις οποίες συνειδητά ή ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε,
· και τις φιλοσοφικές,
· ακόμα και τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
Ο λεγόμενος «Επτανησιακός Πολιτισμός», άλλωστε, που αναπτύσσεται στα Ιόνια Νησιά, δημιούργημα εντάσεων, συγκρούσεων και διαφόρων εκφράσεων (στη Ζωγραφική, στη Μουσική, στην Αρχιτεκτονική, στην Ποίηση, στη Λογοτεχνία), συμπυκνώνει όλα εκείνα τα άυλα και υλικά στοιχεία, και συμπορεύεται τελικά με την ίδιατη μακρά διάρκεια, αφού μέσα από διαδοχικές κοινωνίες, εξακολουθεί να επιβιώνει, και δεν επιτρέπει παρά μόνον ελάχιστες και σταδιακές παρεκκλίσεις από την πορεία του.
Αυτό θα έμοιαζε μοιρολατρικό και θα ερχόταν σε αντίθεση με την συνέχεια, έκφραση της οποίας αποτελεί και η σημερινή Ημερίδα, που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος του νησιού μας.
Η ανάπτυξη του πολιτιστικού τουρισμού δεν μπορεί να γίνει απλώς με πρωτοβουλία κάποιων τουριστικών επιχειρηματιών που σχεδιάζουν μεμονωμένες δραστηριότητες.
· Απαιτεί τη συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα σε τοπική βάση.
· Απαιτεί έναν οργανωμένο σχεδιασμό από την κοινότητα με ενεργοποίηση όλων των τοπικών παραγόντων.
Ο σχεδιασμός αυτός, όμως, μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί κεντρικά με κύριους φορείς τον ΕΟΤ και το Υπουργείο Πολιτισμού, ιδιαίτερα στην παραγωγή πολιτιστικών τουριστικών προϊόντων.
Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι απαραίτητες προϋποθέσεις ανάπτυξης του πολιτιστικού τουρισμού είναι :
1) Η προώθηση της δικτύωσης τόπων, εκδηλώσεων, φορέων και προσώπων που ασχολούνται με τον πολιτιστικό τουρισμό.
Το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων συμμετέχει, από το 2008, στην Πανελληνία εκστρατεία «Περιβάλλον και Πολιτισμός».
Κάθε χρόνο επιλέγεται από το Υπουργείο Πολιτισμού ένα στοιχείο της φύσης: το νερό, η γη, η φωτιά ή ο αέρας.
Το Μουσείο που συμμετέχει στην δράση, επιλέγει κάποια εκθέματα από το μουσειακό του υλικό, που σχετίζονται με το φυσικό αυτό στοιχείο. Στη διαφάνεια βλέπουμε τη συμμετοχή του Μουσείου τη διετία που δουλέψαμε με το στοιχείο του νερού, κατά την οποία τη μία χρονιά επιλέχθηκαν τα χειρόγραφα του Εθνικού Ποιητή που είχαν αναφορά σε λίμνη και ποτάμι, ενώ την επόμενη χρονιά τα δύο ακρόπρωρα που έλαβαν μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (7 Οκτωβρίου 1571).
Εκατοντάδες παιδιά συμμετείχαν στο πρόγραμμα από τα σχολεία του νησιού μας, αλλά και από σχολεία, που είχαν έρθει για την ετήσια εκπαιδευτική τους εκδρομή, καθώς είχαν ενημερωθεί από την επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, στην οποία είχε αναρτηθεί η συμμετοχή μας. Στη διαφάνεια η αφίσα της εκδήλωσης στην οποία το όνομα του Μουσείου Σολωμού βρίσκεται ανάμεσα στα ονόματα των υπόλοιπων Μουσείων της πατρίδας μας.
2) Η διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας, με την προβολή μέσα στα τουριστικά πακέτα του ετήσιου προγράμματος φορέων, όπως το Μουσείο Σολωμού, το οποίο κάθε χρόνο συμμετέχει στο επίσημο πρόγραμμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM) και γιορτάζει τη Διεθνή Ημέρα των Μουσείων, την 18η Μαΐου, με εκδηλώσεις που προβάλλουν πρόσωπα, μνημεία και σημαντικές επετείους, ενεργοποιώντας κάθε φορά εικαστικούς δημιουργούς, ποιητές, λογοτέχνες, καλλιτεχνικά σχήματα και μεγάλο αριθμό από τη μαθητική κοινότητα όλων των βαθμίδων του νησιού μας.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι σ’ έναν ομοιογενή κόσμο δεν θα υπήρχαν κίνητρα για ταξίδια!!!
Στη διαφάνεια τα παιδιά μέσα στο Μουσείο κατά τη συμμετοχή μας στον εορτασμό της 18ηςΜαΐου που το 2010 είχε σαν θέμα: «Μουσεία για την κοινωνική αρμονία».
Το Μουσείο Σολωμού συμμετέχει επίσης τα τελευταία χρόνια στις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Για τη διετία 2009-2011 είχε θέμα «Η Μαγεία στο χώρο και το χρόνο».
Το 2009 το Μουσείο συμμετείχε στο εορτασμό με ομότιτλη Ημερίδα, που πραγματοποίησε στο παλιό κτήριο του ΤΕΙ επί της πλατείας Κάλβου, ενώ το 2010 με διάλεξη στο Πνευματικό Κέντρο, με ομιλητή το φιλόλογο κ. Διονύση Σέρρα και θέμα: «HMαγεία και η παρουσία της στο έργο του Διονύση Ρώμα».
3) Η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων-δρωμένων που παίρνουν το χαρακτήρα πολιτιστικών θεσμών, όπως η αναβίωση του δρώμενου της Γκιόστρας.
Το Μουσείο Σολωμού αξιολογώντας την αξία του συγκεκριμένου δρωμένου, συνδιοργάνωσε μαζί με την αστική μη κερδοσκοπική Εταιρεία GiostradiZante, που είναι υπεύθυνη τα τελευταία χρόνια για την αναβίωσή του, Ημερίδα, με θέμα «Η Γκιόστρα στη Ζάκυνθο», στις 25 Απριλίου 2010 καθώς επίσης και διαγωνισμό ζωγραφικής στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Εδώ βλέπουμε μερικά από τα έργα των παιδιών που συμμετείχαν στο διαγωνισμό ζωγραφικής που οργάνωσε το Μουσείο για το ιππικό δρώμενο της Γκιόστρας.
Οι υπεύθυνοι για τον Τουρισμό στο νησί μας με σχετικά μικρό κόστος, θα μπορούσαν να προβάλλουν αυτές τις δράσεις και να ελκύσουν και άλλους τουρίστες, πιο «ποιοτικούς», που θέλουν να ξέρουν πού θ’ αποφασίσουν ν’ αφιερώσουν κάποιον χρόνο, και τι επιλογές έχουν για να τον γεμίσουν.
Σήμερα, μια βολτούλα στον κεντρικό δρόμο της διαδικτυακής γειτονιάς της Ζακύνθου θυμίζει μια γειτονιά γεμάτη με ταμπέλες, «ενοικιαζόμενα» και «roomstolet». Η πρώτη σελίδα στην αναζήτηση στο Google, φέρνει δέκα sitesφορτωμένα με ξενοδοχεία και βίλες.
Εντυπωσιακή πράγματι η πληθώρα των καταλυμάτων, αλλά η Ζάκυνθος είναι μόνο αυτό; Δεν υπάρχει πουθενά κάτι που να μας ταυτοποιεί και που κυρίως μπορεί να ενδιαφέρει τον ψαγμένο επισκέπτη του νησιού μας, τον τουρίστα που αναζητά κάτι περισσότερο από το Ναυάγιο;
Μήπως μ’ άλλα λόγια πρέπει ν’ αναζητήσουμε ένα νέο ύφος, στην αναζήτηση του επισκέπτη του νησιού μας, έτσι ώστε στις μηχανές αναζήτησης να δείξουμε ένα νέο πρόσωπο;
Και μήπως το πλάνο δράσης μας για προσέλκυση πολιτιστικού τουρισμού δεν πρέπει πλέον ν’ αναλώνεται στο να τρέχουμε στις διάφορες τουριστικές εκθέσεις, παρακαλώντας για μαζικό τουρισμό;
Η Ζάκυνθος, Κυρίες και Κύριοι, με την πολυμορφία των στοιχείων ιστορικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος που παρουσιάζει, μπορεί να δώσει το έναυσμα για προγράμματα ερμηνείας, διατήρησης και υγιούς τουριστικής ανάπτυξης, στην οποία και η αποτίμηση της αξίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και η αντικειμενική συγκριτική εκτίμηση της σημασίας της, θα πρέπει να αποτελεί πρωταρχική ενέργεια.
Πρόσφατη άλλωστε μελέτη της Ακαδημίας Αθηνών με τίτλο «Η πολιτιστική κληρονομιά ως παράγων ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας»,που πραγματοποίησε το Γραφείο Οικονομικών Υποθέσεων της Ακαδημίας, απέδειξε ότι η ανάπτυξη του Πολιτιστικού Τουρισμού μπορεί να τροφοδοτήσει μακροχρόνια την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, δημιουργώντας νέες προοπτικές απασχόλησης και άμβλυνσης της εποχικότητας της εργασίας στον τουρισμό, ενισχύοντας κατ'επέκταση το εισόδημα και την περιφερειακή συνοχή της χώρας.
Στα συμπεράσματα της μελέτης αυτής, που διήρκεσε ένα έτος, υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά ότι, η αντιμετώπιση επερχόμενων δυσκολιών στον τουριστικό τομέα είναι δεδομένη, γι’ αυτό ο πολιτιστικός τουρισμός πρέπει να αναδειχθεί ως βασική μορφή εναλλακτικού τουρισμού και σε πυλώνα στήριξης της ελληνικής τουριστικής οικονομίας.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ο Πολιτισμός χρειάζεται τον Τουρισμό και το αντίστροφο, γιατί ο πρώτος χρειάζεται χρηματοδότηση των συχνά ελλειμματικών και οικονομικά ατελέσφορων προϊόντων του, ενώ ο δεύτερος έχει ανάγκη την ποιότητα και τους ανοικτούς ορίζοντες που του εξασφαλίζουν οι πολιτιστικές δράσεις. Για να επιτευχθεί η συνεργασία αυτή, οι δύο τομείς θα πρέπει να ορίζουν από κοινού τους σκοπούς τους και να ελαττώνουν τα σημεία τριβής.
Και είναι πρόκληση για κάθε τοπική κοινωνία η επίτευξη του στόχου αυτού με την ανάληψη δράσεων, όπως η σημερινή, που όχι μόνο κεντρίζουν την κεντρική εξουσία ν’ αναλάβει τις ευθύνες της, αλλά και αφυπνίζουν τους μετέχοντες στα τουριστικά δρώμενα του τόπου ν’ αναλογιστούν ότι η εποχή των παχιών αγελάδων είναι προσωρινή και πρέπει να εστιάσουν σε νέες, πιο ποιοτικές μορφές του τουριστικού προϊόντος.
Σας ευχαριστώ.
.jpg)
