Ι
Σφαγμένο χέρι
πάλι καὶ πάλι
στὸ ἴδιο μαχαίρι
καὶ τὸ χειρότερο εἶναι
πὼς εἶμαι ὁ ἴδιος
καὶ τὸ σφαγμένο τὸ χέρι
καὶ τὸ ματωμένο μαχαίρι.
[25.3.13]
ΙΙ
Κύριέ μου,
ἡ φυλακὴ εἶμαι ἐγὼ
κι ὁ δήμιος εἶμαι ἐγώ.
Ἡ ἐρημιὰ εἶμαι ἐγὼ
κι οἱ βάσανοι εἶμαι ἐγώ.
Ὁ φόβος εἶμαι ἐγὼ
ἡ στέρηση εἶμαι ἐγὼ
κι ἡ Κόλαση εἶμαι ἐγὼ
ἂν δὲν σὲ ἀγαπῶ.
[21.6.13]
III
Κύριε,
ὅσο ἀρνοῦμαι
νὰ στὸν παραδώσω
αἱμάσσει διαρκῶς
ὁ σκοτεινὸς πυρήνας
τοῦ ἑαυτοῦ μου
ὁ ἴδιος σφάγιο
καὶ θύτης
καὶ βωμὸς
ματαιωμένων
κι ὅμως κατακόκκινων
ἐπιθυμιῶν.
[21.7.13]
* Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΛΕΚΚΑΣ, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων, είναι άμισθος κληρικός της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού.
[Εικαστικό σχόλιο στο ποίημα: Έργο Εύας Μελά]